Bachianas Brasileiras nr 2, orkiestrowa suita brazylijskiego kompozytora Heitora Villa-Lobosa, drugi z zestawu dziewięciu suit (1930–45) na różne kombinacje głosów i instrumentów, w których stosowane są techniki kontrapunktowe i harmoniczne w stylu JS Bacha zastosowane do motywów pochodzenia brazylijskiego. Drugi apartament został skomponowany około 1930 r., Ale Villa-Lobos później go poprawiła.
Kartkówka
Podnosząc kurtynę kompozytorów: fakt czy fikcja?
Haydn nie komponował kwartetów smyczkowych.
Apartamenty Bachianas Brasileiras w Villa-Lobos mają bardzo zróżnicowane wyniki, od kameralnej muzyki kameralnej po wielkie dzieła orkiestrowe. Drugi apartament pochyla się bardziej w kierunku tego drugiego. Utwór jest utworem programowym, a każdy z czterech jego fragmentów oferuje inne wrażenie brazylijskiego życia, na co wskazuje podtytuł każdego z nich.
Leniwy nastrój otwierającego ruchu, „Preludio: o canto do capadocio” („Preludium: Pieśń Scampa”), przedstawia swobodny i niezgrabny styl życia wiejskiego człowieka. Natomiast druga część, „Aria: o canto da nossa terra” („Aria: pieśń naszej ziemi”), jest nieco szybsza i oferuje silniejszą energię. Rozpoczyna go szeroka, płynna, hymnopodobna melodia, a następnie slinky temat, w którym zarówno saksofon, jak i puzon odgrywają znaczącą rolę; melodia przypominająca hymn powraca, by zamknąć ruch. Podobna struktura jest widoczna w trzeciej części, „Danza: lembrança do sertão” („Taniec: Remembrance of the Bush”), w której temat otwierający powtarza się na końcu części, podkreślając kontrastowy motyw centralny, który tutaj sugeruje taniec ludowy. Ostatni ruch, „Toccata: o trenzinho do Caipira” („Toccata: Mały chłopski pociąg”), zaczyna się od efektów czasowych i rytmicznych, które wywołują przyspieszający silnik parowy. Tematem przewodnim jest ruch pociągu przez wieś z radosnym ładunkiem pasażerów, a stopniowe zwalnianie tempa, z większą ilością pary, sugeruje spowolnienie pociągu, który wjeżdża na dworzec.
