James Brown - Living in America (Może 2024)
Carry Nation, w całości Carry A. Nation, z domu Carrie Amelia Moore, (ur. 25 listopada 1846 r., Hrabstwo Garrard, Kentucky, USA - zm. 9 czerwca 1911 r., Leavenworth, Kansas), amerykański zwolennik temperamentu znany z używania siekiery do rozbiórki barroomy.
Kartkówka
Famous American Faces: Fact or Fiction?
Helen Keller nigdy nie nauczyła się mówić.
Noś Moore jako dziecko doświadczające ubóstwa, niestabilności umysłowej matki i częstych napadów złego stanu zdrowia. Chociaż posiadała świadectwo nauczycielskie z normalnej szkoły państwowej, jej edukacja była przerywana. W 1867 roku wyszła za mąż za młodego lekarza, Charlesa Gloyda, którego po kilku miesiącach opuściła z powodu jego alkoholizmu. W 1877 roku wyszła za mąż za Davida Nationa, prawnika, dziennikarza i ministra, który rozwiódł się z nią w 1901 roku z powodu dezercji.
Carry Nation weszła w ruch umiarkowania w 1890 r., Kiedy decyzja Sądu Najwyższego USA na rzecz importu i sprzedaży alkoholu w „oryginalnych opakowaniach” z innych stanów osłabiła przepisy zakazujące Kansas, w którym mieszkała. Jej zdaniem nielegalność salonów kwitnących w tym stanie oznaczała, że każdy mógł je bezkarnie zniszczyć. Sam lub w towarzystwie śpiewających hymn kobiet, Nation, który zwykle był ubrany w surową czarno-białą odzież, maszerował do salonu i śpiewał, modlił się, rzucał biblijnie brzmiące wituperacje i rozbijał urządzenia barowe i zaopatrywał się w siekiera. W pewnym momencie jej zapał doprowadził ją do inwazji na komnaty gubernatora w Topeka. Więziona wiele razy, płaciła grzywny od opłat za wycieczki wykładowe i sprzedaży toporków z pamiątkami, czasami zarabiając nawet 300 USD tygodniowo. Ona sama przeżyła liczne ataki fizyczne.
Nation opublikował kilka krótkotrwałych biuletynów - zwanych inaczej The Smasher's Mail, The Hatchet i Home Defender - oraz jej autobiografię: The Use and Need of the Life of Carry A. Nation, w 1904 r. (Wyd., 2006). Okres „wyklucia” był krótki, ale przyniósł jej rozgłos w całym kraju. Przez pewien czas była bardzo poszukiwana jako wykładowca temperamentu; przeciwstawiała się także braterskim zamówieniom, tytoniu, obcym potrawom, gorsetom, spódnicom o nieodpowiedniej długości i łagodnym dziełom pornograficznym, które można znaleźć w niektórych barokach tamtych czasów. Była zwolenniczką głosowania kobiet. Później pojawiła się w wodewilu na Coney Island w Nowym Jorku i krótko w 1903 r. W Hatchetation, adaptacji Dziesięciu nocy TS Arthura w barze: Co tam widziałem (1854). Pomimo kampanii, wprowadzenie w 1919 r. Krajowego zakazu było w dużej mierze wynikiem wysiłków bardziej konwencjonalnych reformatorów, którzy niechętnie ją wspierali.
