Flaga Japonii - The flag of Japan (Może 2024)
Zgodnie z tradycją bogini słońca Amaterasu założył Japonię w VII wieku p.n.e. i był przodkiem pierwszego cesarza, Jimmu. Nawet dziś cesarz jest znany jako „Syn Słońca”, a popularną nazwą tego kraju jest „Kraina Wschodzącego Słońca”. Pierwszy konkretny dowód na użycie flagi słonecznej w Japonii pochodzi z 1184 roku, ale tradycje ustne sięgają wieków wcześniej.
Kartkówka
Odkrywanie Japonii: fakt czy fikcja?
Stolicą Japonii jest Osaka.
Obecna forma flagi została oficjalnie przyjęta 5 sierpnia 1854 r., Kiedy Japonia zaczęła otwierać się na handel i stosunki dyplomatyczne z krajami europejskimi. Jego wykorzystanie na lądzie było powoli akceptowane przez ogół ludności; głównym zastosowaniem flagi na początku było reprezentowanie statków i służby dyplomatycznej Japonii za granicą. (Statki morskie otrzymały specjalną wersję z mniejszym, niecentralnym słońcem, z którego promienie rozciągały się wyraźnie na brzegi flagi.) Specyfikacje dla flagi wydano w 1870 roku.
Ponieważ Japończycy mają głębokie filozoficzne podejście do wszelkiego rodzaju projektów graficznych, cenią swoją flagę narodową za prostotę, uderzające kontrasty i odpowiednią symbolikę. „Gorąca” czerwień symbolu słońca kontrastuje z „chłodnym” białym tłem, a krąg słońca kontrastuje z prostokątem samej flagi. Słup, na którym ma zostać oficjalnie podniesiony, to szorstki naturalny bambus, a zwieńczenie u góry to błyszcząca złota kula. W celu uregulowania przepisów dotyczących flag z XIX wieku Sejm (parlament japoński) formalnie przyjął flagę narodową 13 sierpnia 1999 r. Hymn narodowy („Kimigayo”) został oficjalnie uznany. Akcja sejmu była kontrowersyjna, wspierana w Japonii przez konserwatystów, ale potępiona przez pacyfistów, którzy twierdzili, że symbole niewłaściwie przypominają militarystyczną przeszłość Japonii i jej udział w II wojnie światowej.
