Henrietta Lacks, z domu Loretta Pleasant, (ur. 1 sierpnia 1920 r., Roanoke, Wirginia, USA - zmarła 4 października 1951 r., Baltimore, Maryland), amerykańska kobieta, której komórki raka szyjki macicy były źródłem linii komórkowej HeLa. do wielu ważnych osiągnięć naukowych.
Kartkówka
Famous American Faces: Fact or Fiction?
Clarence Darrow był znanym XIX-wiecznym prokuratorem.
Po tym, jak jej matka zmarła przy porodzie w 1924 r., Jej ojciec przeprowadził się wraz z 10 dziećmi do Clover w Wirginii, gdzie podzielił je między krewnych, którzy mają być wychowani. Henrietta została wychowana przez jej dziadka, który opiekował się również innym wnukiem, kuzynem Henrietty, Davidem, znanym jako Day. Henrietta i Day pobrali się 10 kwietnia 1941 roku. Zachęcony kuzynem, Day wkrótce przeniósł się na północ do Maryland, aby pracować w hucie Sparrows Point w Bethlehem Steel, która gwałtownie rosła wraz z popytem generowanym przez II wojnę światową. Niedługo potem Henrietta i dzieci pary dołączyły do Day at Turner Station, Maryland, społeczności poza Baltimore, w której mieszkało wielu afroamerykańskich hutników.
Przed piątą ciążą Henrietta wyczuła „węzeł” wewnątrz niej, a niepokojące krwawienie i ślady guzka na szyjce macicy kilka miesięcy po porodzie w końcu wysłały Henriettę do lekarza. Została skierowana na oddział ginekologiczny szpitala Johns Hopkins w Baltimore, gdzie w lutym 1951 r. Biopsja wykazała obecność guza szyjki macicy, którego lekarze nie wykryli 19 września 1950 r., A następnie - badanie sześć tygodni później.
After further tests, Henrietta received the first of several radium treatments, the standard of care for the day, which involved stitching small glass tubes of the radioactive metal secured in fabric pouches—called Brack plaques—to the cervix. While performing the procedure, the surgeon extracted two small tissue samples: one from Henrietta’s tumour and one from healthy cervical tissue close by. The samples from Henrietta’s cervix were among many extracted for physician George Gey, the head of tissue culture research at Johns Hopkins, who was searching for an “immortal” cell line for use in cancer research. Unlike previous samples, Henrietta’s cancerous cells—called HeLa, from Henrietta Lacks—not only survived but also multiplied at an extraordinary rate. Henrietta herself was unaware that any sample had been taken; at that time it was not uncommon to study patients and their tissues without their knowledge or consent (see Tuskegee syphilis study).
While her cells thrived, Henrietta declined. By September the cancer had spread throughout her body, and early the following month Henrietta died. However, the HeLa cells, famed for their longevity,continued to thrive in culture long after Henrietta’s death. HeLa became a ubiquitous study material, contributing to the development of drugs for numerous ailments, including polio, Parkinson disease, and leukemia. In spite of this, until the 1970s Henrietta’s role was unknown even to her family. In the 21st century Henrietta’s case was an important component in the debate surrounding informed consent from patients for the extraction and use of cells in research. In 2013 the National Institutes of Health (NIH) granted the Lacks family control over how data on the HeLa cell genome would be used (the genome of a HeLa cell line had been sequenced in full earlier that year). Two members of the Lacks family formed part of the NIH’s HeLa Genome Data Access working group, which reviewed researchers’ applications for access to the HeLa sequence information.
