Instrument muzyczny Marimba

Marimba, dowolna z kilku odmian ksylofonu. Marimba jest jedną z wielu afrykańskich nazw ksylofonu, a ponieważ afrykańskie instrumenty noszące tę nazwę często mają dostrojony rezonator tykwy dla każdego drewnianego pręta, niektórzy etnomuzykologowie używają nazwy marimba do odróżnienia rezonansu tykwy od innych ksylofonów.

Kartkówka

Dźwięk muzyki: fakt czy fikcja?

Stalowy bęben nie jest prawdziwym bębnem.

Ksylofon został zabrany do Ameryki Łacińskiej przez afrykańskich niewolników (lub prawdopodobnie powstał w wyniku kontaktu przed-latynoskiego). Tam stał się znany jako marimba i pozostał popularnym instrumentem ludowym w Ameryce Środkowej. Drewniane pręty są przymocowane do ramy wspartej na nogach lub zawieszone w talii gracza. Duże, głębokie kontrasty przyrządy do 6 ¹ / ₂ oktawy w zakresie czasami są odtwarzane przez czterech muzyków. Klawisze Marimba mają rezonatory rurowe lub tykwowe, a podobnie jak w Afryce brzęcząca membrana jest często umieszczana w ścianie rezonatora, nadając ostry dźwięk brzmieniu instrumentu.

Marimba orkiestrowa z metalowymi rezonatorami została opracowana w Stanach Zjednoczonych na początku XX wieku przez JC Deagana i UG Leedy'ego. Jest to instrument rezonowany lampowo, ustawiony oktawę poniżej ksylofonu orkiestrowego; jego zasięg jest różna, ale 3 ¹ / ₂ oktawy górę od C poniżej środkowego C jest powszechne. Gracze mogą trzymać po dwa drążki w każdym rozdaniu, aby zagrać do czterech nut jednocześnie. Niezwykle duże marimby są znane jako ksylorimby.

Zespół marimba Clair Omar Musser, który występował na Targach Światowych w Chicago w latach 1933–34, pomógł przenieść instrument do sali koncertowej. W połowie XX wieku rozkwitły nowe kompozycje i zespoły. Kompozycje na orkiestrową marimbę obejmują concertino (1940) amerykańskiego kompozytora Paula Crestona i koncert (1947) francuskiego kompozytora Dariusa Milhauda.