Pearl Bailey, w całości Pearl Mae Bailey, (ur. 29 marca 1918 r., Newport News, Wirginia, USA - zm. 17 sierpnia 1990 r., Filadelfia, USA), amerykańska artystka estradowa, znana ze swojego dusznego śpiewu i psotnego humoru.
Kartkówka
Oprzyrządowanie: fakt czy fikcja?
Crwth jest rodzajem instrumentu.
Bailey była córką wielebnego Josepha Jamesa Baileya i wiele ze swoich zdolności wokalnych przypisywała śpiewaniu w kościele z dzieciństwa. W wieku 15 lat rzuciła szkołę średnią w Filadelfii, aby pracować jako piosenkarka i tancerka. Występowała w kawiarniach, klubach nocnych i teatrach w północno-wschodnich miastach Ameryki, a czasami śpiewała z dużymi zespołami, w tym prowadzonymi przez Cootie Williams i hrabiego Basie. Nagrała z nimi kilka albumów. Osiem miesięcy spędzonych w Blue Angel w Nowym Jorku (1944–1945) doprowadziło ją do dołączenia do Cab Calloway na potrzeby teatru i klubów nocnych. Wystąpiła w swoim pierwszym musicalu na Broadwayu, St. Louis Woman, w 1946 roku oraz w swoim pierwszym filmie, Variety Girl, w 1947 roku.
Bailey, który nadal śpiewał w wielu klubach nocnych, również odgrywał drugorzędne role w wielu filmach - między innymi Carmen Jones (1954), Porgy i Bess (1959) oraz All the Fine Young Cannibals (1960). W latach 60. wróciła prawie wyłącznie do pracy w klubie nocnym. Jej najbardziej pamiętna rola sceniczna polegała na swataniu Dolly Gallagher Levi w całkowicie czarnej produkcji musicalu Hello, Dolly !, najpierw na Broadwayu (1967–69), a następnie na trasach koncertowych w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie (1969–71, 1975– 76). Często występowała w telewizji i prowadziła własny program, The Pearl Bailey Show (1971).
W późniejszych latach Bailey napisała kilka książek: The Raw Pearl (1968), Talking to Myself (1971), Pearl's Kitchen (1973) oraz Hurry Up, America i Spit (1976). W 1975 r. Została mianowana przez Prezydenta specjalnym ambasadorem przy ONZ. Gerald Ford. Zapisała się na Georgetown University, w wieku 67 lat ukończyła licencjat z teologii. W jej ostatniej książce Between You and Me (1989) szczegółowo opisano jej doświadczenia związane ze szkolnictwem wyższym. W 1988 Bailey otrzymał Prezydencki Medal Wolności od Pres. Ronald Reagan.
