Spisu treści:
Ameryka. Historia amerykańskiej demokracji w 7 minut. (Może 2024)
Geneza i historyczne źródła
Początki drugiej poprawki sięgają starożytnych czasów rzymskich i florenckich, ale jej angielskie pochodzenie rozwinęło się pod koniec XVI wieku, kiedy królowa Elżbieta I ustanowiła narodową milicję, w której jednostki ze wszystkich klas były zobowiązane przez prawo do obrony królestwo. Chociaż próba ustanowienia narodowej milicji przez Elżbietę zakończyła się niepowodzeniem, ideologia milicji była wykorzystywana jako narzędzie polityczne do połowy XVIII wieku. Debata polityczna na temat ustanowienia i kontroli milicji była czynnikiem przyczyniającym się zarówno do angielskich wojen domowych (1642–1651), jak i chwalebnej rewolucji (1688–89).
Pomimo orzeczeń Sądu Najwyższego w sprawie Heller i McDonald, wielu historyków konstytucyjnych nie zgodziło się z sądem, że druga poprawka chroni indywidualne prawo do „posiadania i noszenia broni” w celu samoobrony w domu. Rzeczywiście, przez ponad dwa stulecia wśród sędziów i uczonych panował konsensus, że Druga Poprawka gwarantuje jedynie prawo jednostek do obrony swoich wolności poprzez uczestnictwo w milicji państwowej. Jednak pod koniec XX wieku znacząca mniejszość sędziów przyjęła interpretację poprawki w „samoobronie”. Pogląd samoobrony również wydawał się oczywisty dla dużej części społeczeństwa amerykańskiego, zwłaszcza tych, którzy konsekwentnie sprzeciwiali się kontroli broni.
W Anglii, po chwalebnej rewolucji, poprzednik drugiej poprawki został skodyfikowany w brytyjskiej Karcie Praw w 1689 r., Zgodnie z jej art. VII, który ogłosił „że poddani, którzy są protestantami, mogą mieć broń do obrony odpowiednią do ich warunków i dozwolonych zgodnie z prawem. ” Często mylnie interpretowane jako prawo do obrony swojej osoby, domu lub mienia, dodatek do „posiadania broni” zapewniał, że Parlament mógł skorzystać z suwerennego prawa do samozachowania się przed tyraniczną koroną, uzbrajając wykwalifikowanych protestantów jako milicję.
Twórcy konstytucji USA bez wątpienia mieli na myśli angielski przydział „posiadania broni” przy opracowywaniu drugiej poprawki. Konstytucyjne znaczenie „dobrze uregulowanej milicji” jest dobrze udokumentowane w historii Anglii i Ameryki od końca XVII wieku poprzez rewolucję amerykańską; został on włączony do artykułów Konfederacji (1781), pierwszej konstytucji kraju, a nawet odnotowano go na Konwencji Konstytucyjnej, która opracowała nową Konstytucję Stanów Zjednoczonych w Filadelfii w 1787 roku. Prawo do „posiadania i noszenia broni” zostało zatem włączone jako oznacza osiągnięcie celu „dobrze uregulowanej milicji” - zapewnienia obrony narodu, zapewnienia dobrze wyszkolonej i zdyscyplinowanej siły do kontrolowania federalnej tyranii oraz zapewnienia równowagi konstytucyjnej poprzez równomierne rozłożenie mocy miecza pomiędzy ludzie, stany i rząd federalny.
