Floyd Patterson Highlights (Może 2024)
Floyd Patterson, (urodzony 4 stycznia 1935 r., Waco, Karolina Północna, USA - zmarł 11 maja 2006 r., New Paltz, NY), amerykański bokser zawodowy, który dwukrotnie zdobył mistrzostwo świata w wadze ciężkiej.
Kartkówka
Lekcja historii: fakt czy fikcja?
Miejsca światowego dziedzictwa są miejscami o znaczeniu kulturalnym.
Urodzony w ubóstwie w Karolinie Północnej, Patterson dorastał na Brooklynie w Nowym Jorku. Nauczył się boksować w szkole dla dzieci z zaburzeniami emocjonalnymi i wkrótce zaczął trenować z Constantine („Cus”) D'Amato, który później pracował z Mikiem Tysonem. Patterson zdobył New York Golden Gloves tytuły w 1951 i 1952 roku i zdobył złoty medal jako środek ciężkości na Igrzyskach Olimpijskich w Helsinkach w 1952 roku. Jego pierwsza profesjonalna walka odbyła się 12 września 1952 r. W ciągu następnych czterech lat stracił tylko jedną walkę (1954 r.), Co jest sporną decyzją na korzyść sprytnego i znacznie bardziej doświadczonego Joeya Maxima, byłego mistrza wagi ciężkiej.
Patterson był niewymiarowy jak na wagę ciężką, zwykle ważył około 185 funtów (84 kg) i miał krótki zasięg (71 cali [180 cm]). Na ringu polegał na swojej szybkości i stylu bokserskim peekaboo, w którym trzymał rękawiczki blisko twarzy. 30 listopada 1956 r. Znokautował Archiego Moore'a w pięciu rundach w Chicago, aby zdobyć tytuł wagi ciężkiej opuszczony przez emerytowanego Rocky Marciano. W tym czasie Patterson był najmłodszą osobą, która zdobyła mistrzostwo. Bronił swojego tytułu w czterech kolejnych walkach, a następnie zmierzył się ze szwedzkim Ingemarem Johanssonem w dniu 26 czerwca 1959 r. Mimo że bardzo sprzyjał wygraniu, Patterson został wyeliminowany w trzeciej rundzie. 20 czerwca 1960 roku odzyskał tytuł z nokautem Johanssona w piątej rundzie. Patterson pozostał mistrzem wagi ciężkiej do 25 września 1962 r., Kiedy to został wyeliminowany w pierwszej rundzie przez Sonny'ego Listona w Chicago. Później został pokonany przez Listona i Mahometa Ali podczas prób odzyskania mistrzostw świata. W 1968 roku Patterson przegrał z Jimmy Ellisem, mistrzem wagi ciężkiej World Boxing Association, w meczu o tę wersję kwestionowanego tytułu światowego. Odszedł z ringu w 1972 roku, wygrywając 55 z 64 walk. Czterdzieści z jego wygranych to nokaut.
Patterson, który był znany ze swojej nieśmiałości i łagodności, później prowadził amatorski klub bokserski i był komisarzem sportowym stanu Nowy Jork. W 1991 roku został wprowadzony do Międzynarodowej Galerii Bokserskiej.
