Wirtualne otwarcie wystawy „Porządek i Zagłada. Policja w nazistowskich Niemczech” (Czerwiec 2024)
Gestapo, skrót od Geheime Staatspolizei (niem. „Secret State Police”), policji politycznej nazistowskich Niemiec. Gestapo bezwzględnie wyeliminowało opozycję wobec nazistów w Niemczech i na ich terytoriach okupowanych oraz, we współpracy z Sicherheitsdienst (SD; „Służba Bezpieczeństwa”), było odpowiedzialne za łapanki Żydów w całej Europie za deportacje do obozów zagłady.
Kartkówka
Twórcy historii: fakt czy fikcja?
Winston Churchill był członkiem gabinetu dwóch wojen światowych.
Kiedy naziści doszli do władzy w 1933 r., Hermann Göring, ówczesny pruski minister spraw wewnętrznych, oddzielił jednostki polityczne i szpiegowskie od regularnej policji pruskiej, wypełnił ich szeregi tysiącami nazistów i 26 kwietnia 1933 r. Zorganizował je pod jego osobiste polecenie jako gestapo. Jednocześnie Heinrich Himmler, szef SS, nazistowskiego korpusu paramilitarnego, wraz ze swoim doradcą Reinhardem Heydrichem, podobnie zreorganizował policję Bawarii i pozostałe państwa niemieckie. Himmler otrzymał dowództwo nad gestapo Göringa w kwietniu 1934 r. 17 czerwca 1936 r. Himmler, oprócz pozycji szefa SS, przejął kontrolę nad wszystkimi niemieckimi siłami policyjnymi, w tym z Ordnungspolizei (niem. „Policja porządkowa”), wraz z mianowaniem na Reichsführera SS i szefa niemieckiej policji. Nominalnie pod Ministerstwem Spraw Wewnętrznych,Niemiecka policja, w tym policja polityczna, siły detektywistyczne i umundurowane siły policyjne, zostały teraz zjednoczone pod dowództwem Himmlera.
In 1936 the Gestapo—led by Himmler’s subordinate, Gruppenführer Heinrich Müller—was joined with the Kriminalpolizei (“Criminal Police”) under the umbrella of a new organization, the Sicherheitspolizei (Sipo; “Security Police”). Under a 1939 SS reorganization, the Sipo was joined with the Sicherheitsdienst, an SS intelligence department, to form the Reichssicherheitshauptamt (“Reich Security Central Office”) under Heydrich. In that bureaucratic maze, the functions of the Gestapo often overlapped with those of other security departments, with which the Gestapo had both to cooperate and compete. Owing to its relatively small size—approximately 32,000 personnel at the end of 1944—the Gestapo relied extensively on the use of denunciations from among the local German populace in order to conduct its investigations. The Gestapo also cooperated extensively with the Ordnungspolizei for operations inside Germany and in the occupied territories.
The Gestapo operated without civil restraints. It had the authority of “preventive arrest,” and its actions were not subject to judicial appeal. Thousands of leftists, intellectuals, Jews, trade unionists, political clergy, and homosexuals simply disappeared into concentration camps after being arrested by the Gestapo. The political section could order prisoners to be murdered, tortured, or released. Together with the SS, the Gestapo managed the treatment of “inferior races,” such as Jews and Roma (Gypsies). During World War II the Gestapo suppressed partisan activities in the occupied territories and carried out reprisals against civilians. Gestapo members were included in the Einsatzgruppen (“deployment groups”), which were mobile death squads that followed the German regular army into Poland and Russia to kill Jews and other “undesirables.” Bureau IV B4 of the Gestapo, under Adolf Eichmann, organized the deportation of millions of Jews from other occupied countries to the extermination camps in Poland.
