#29 Zeszyt do polskiego - Biblia (Może 2024)
Ewangelia według Łukasza trzecia z czterech Ewangelii Nowego Testamentu (narracje opowiadające o życiu i śmierci Jezusa Chrystusa), a wraz z Ewangeliami według Marka i Mateusza jedna z trzech Ewangelii synoptycznych (tj. Przedstawiających wspólny pogląd). Tradycyjnie przypisuje się ją św. Łukaszowi, „umiłowanemu lekarzowi” (Kol. 4:14), bliskiemu towarzyszowi św. Pawła Apostoła. Ewangelia Łukasza jest wyraźnie napisana dla nawróconych pogan: śledzi ona genealogię Chrystusa, na przykład, wstecz do Adama, „ojca” rodzaju ludzkiego, a nie do Abrahama, ojca narodu żydowskiego. Data i miejsce powstania są niepewne, ale wielu datuje Ewangelię na 63–70 lat, inne nieco później.
literatura biblijna: Ewangelia według Łukasza
Łukasz jest trzecim w kolejności według kanonicznych ewangelii, które wraz z Dziejami, ich kontynuacją, są dedykowane przez tego samego patrona,
Podobnie jak św. Mateusz, Łukasz czerpie wiele ze swojej Ewangelii z Ewangelii św. Marka, na ogół podążając za sekwencją Marka i włączając w jego dzieło około 50 procent materiału Marka. Ewangelie Łukasza i Mateusza dzielą jednak sporo materiału, którego nie ma w Ewangelii według Marka, sugerując, że dwoje ewangelistów mogło mieć dostęp do innego wspólnego źródła.
Jednak pomimo podobieństwa do innych Ewangelii synoptycznych narracja Łukasza zawiera wiele unikalnych elementów. Podaje szczegóły dotyczące dzieciństwa Jezusa, którego nie ma w żadnej innej Ewangelii: spis Cezara Augusta, podróż do Betlejem, narodziny Jezusa, adoracja pasterzy, obrzezanie Jezusa, słowa Symeona i Jezusa w wieku 12 lat w świątynia rozmawia z lekarzami prawa. Jest to również jedyna Ewangelia, która zdaje relację z Wniebowstąpienia. Wśród godnych uwagi przypowieści znalezionych tylko w Ewangelii Łukasza są te o dobrym Samarytaninie i synu marnotrawnym.
Ewangelia Łukasza jest również wyjątkowa pod względem perspektywy. Przypomina innych synoptyków w traktowaniu życia Jezusa, ale wykracza poza nich, opowiadając o służbie Jezusa, poszerzając swoją perspektywę na rozważanie ogólnego historycznego celu Boga i miejsca w nim Kościoła. Łukasz i towarzysząca mu Księga Dziejów Apostolskich przedstawiają Kościół jako Boski instrument odkupienia na Ziemi w międzyczasie między śmiercią Chrystusa a Drugim Przyjściem. Te dwie książki łącznie przedstawiają pierwszą historię chrześcijańską, nakreślając cel Boga poprzez trzy epoki historyczne: epokę Prawa i proroków, która trwała od starożytnego Izraela do czasów św. Jana Chrzciciela; epoka posługi Jezusa; oraz epoka misji Kościoła, od Wniebowstąpienia do powrotu Chrystusa.
