The Enormous Radio / Lovers, Villains and Fools / The Little Prince (Może 2024)
Henry Edward Manning, (ur. 15 lipca 1808 r., Totteridge, Hertfordshire, Eng. - zm. 14 stycznia 1892 r., Londyn), członek ruchu oksfordzkiego, który dążył do powrotu Kościoła Anglii do ideałów Wysokiego Kościoła XVII wiek, który przeszedł na katolicyzm i został arcybiskupem Westminsteru.
Kartkówka
Podróż dookoła świata
Największy na świecie kwiat nosi imię założyciela tego kraju:
Manning był synem bankiera i członka parlamentu. Był związany z ruchem oksfordzkim, został wyświęcony na kapłana w kościele anglikańskim (1833) i został archidiakonem Chichester (1840). Przyciąganie Manninga do katolicyzmu opierało się na jego sprzeciwie wobec ingerencji rządu w sprawy kościelne. Niepokoiło go, kiedy Tajna Rada uchyliła odmowę biskupa ustanowienia anglikańskiego boga, George'a C. Gorhama, z powodu niekonwencjonalności (1850). Manning został przyjęty do Kościoła rzymskokatolickiego w dniu 6 kwietnia 1851 r. Święcenia kapłańskie (jego żona zmarła w 1837 r.) Przez Mikołaja Kardynała Wisemana w dniu 15 czerwca 1851 r. Następnie studiował teologię w Rzymie. W 1857 r. Założył oblaci św. Karola. Jego szybki wzrost w kościele zaowocował mianowaniem na arcybiskupa Westminster (rzymskokatolicka prowincja pierwotna Anglii) w 1865 r. I awansowaniem na stopień kardynała w 1875 r.
Jako arcybiskup Manning był energicznym budowniczym katolickich szkół i innych instytucji. Skrajny ultramontanista, oskarżył Johna Henry'ego (późniejszego kardynała) Newmana o minimalizowanie autorytetu Rzymu, aw debatach na temat nieomylności papieża na Soborze Watykańskim I zalecał mniej ostrożną definicję niż ostatecznie przyjęto. Manning zyskał powszechne uznanie za troskę społeczną i udaną interwencję w strajku dokowym w Londynie w 1889 roku.
