CRAZY VIDEO! Kilauea Volcano Eruption in Hawaii (Dec 21, 2020) (Może 2024)
Kilauea, zwana także Mount Kilauea, najbardziej aktywną masą wulkaniczną na świecie, położoną w południowo-wschodniej części wyspy Hawajów, stan Hawaje, USA Centralną cechą Hawaii Volcanoes National Park, Kilauea („Much Spreading” po hawajsku), jest wydłużona kopuła zbudowana z erupcji lawy z centralnego krateru oraz z linii kraterów rozciągających się wzdłuż szczelin wschodnich i południowo-zachodnich lub szczelin. Szczyt wulkanu o wysokości 4090 stóp (1250 metrów) zawalił się, tworząc kalderę, szeroką płytką depresję o długości prawie 3 mil (5 km) i szerokości 2 mil (3,2 km) o powierzchni ponad 4 mil kwadratowych (10 kwadratowych) km). Zbocza Kilauea łączą się ze zboczami pobliskiego wulkanu Mauna Loa na zachodzie i północy.
Kartkówka
Exploring Earth: Fact or Fiction?
Tylko w tropikach Słońce jest zawsze nad głową.
W XIX wieku główne piętro krateru Kilauea przechodziło kilka okresów wypełniania i zapadania się lawy. W 1919 r. Przyjęła obecną głębokość 500 stóp (150 metrów). Na podłodze wyłożonej ostatnimi strumieniami lawy znajduje się krater Halema'uma'u („Dom paproci”), krater wewnętrzny, który jest najbardziej aktywnym ujściem Kilauea. Halema'uma'u to legendarny dom Pele, hawajskiej bogini ognia. Hawaiian Volcano Observatory znajduje się w Uwēkahuna Bluff, na zachodnim brzegu Kilauea, niedaleko Halema'uma'u.
Częste erupcje Kilauea są zwykle niewybuchowe i są zawarte w Halema'uma'u jako wrzące jezioro z aktywną lawą, które czasami unosi się i przelewa wzdłuż podłogi i boków właściwej kaldery. Jednak w 1790 r. Napadowa eksplozja pary zabiła część hawajskiej armii maszerującej w pobliżu kaldery. Mniej gwałtowna erupcja w 1924 r. Powiększyła krater Halema'uma'u do głębokości 1300 stóp (400 metrów). W 1955 r. Erupcja w szczelinie wschodniej wraz z serią gwałtownych trzęsień była jedną z najbardziej destrukcyjnych w historii wyspy, z lawą zalewającą szczeliny w ciągu 88 dni, niszczącą ponad 6 mil kwadratowych (15 km kwadratowych)) cennych pól trzciny cukrowej i sadów. Po podobnym, ale krótkotrwałym wydarzeniu w 1975 r. Nastąpiło niszczycielskie tsunami.
Podczas serii erupcji, które rozpoczęły się w 1983 roku i trwały do początku XXI wieku, Kilauea wytworzyła rzekę płynącej lawy, która dotarła do morza 10 mil (16 km) na południe od wulkanu. W 2018 r. Seria erupcji w szczelinie wschodniej otworzyła kilka szczelin, które przecięły dzielnice mieszkalne, uwalniając lawę i chmury dwutlenku siarki; jedna erupcja była wybuchowa i wysłała pióropusz popiołu wulkanicznego na odległość około 30 000 stóp (9140 metrów) w powietrze.
Kilauea Iki, krater bezpośrednio na wschód od Kilauea, wybuchł spektakularnie w 1959 roku, tworząc głębokie na 400 stóp (120 metrów) jezioro roztopionej lawy i Pu'u Pua'i („Gushing Hill”), stożek żużlowy w pobliżu jego południowa krawędź. Strefa wschodniej szczeliny obsługuje liczne kratery wykopaliskowe kończące się w Makaopuhi, o głębokości 300 metrów. Mauna Iki (924 m npm), położona 9,5 km od Kilauea w strefie południowo-zachodniej szczeliny, jest niską kopułą wulkaniczną na pustyni.
Kilauea graniczy z wulkanem Mauna Loa (zachód i północ), pustynią Ka'ū (południowy zachód), Rancho Āinahou (południe) i tropikalną dżunglą paprociową (północno-północny wschód). Przybrzeżna pustynia Ka'ū składa się z jałowej lawy, pokrytego skorupą popiołu wulkanicznego oraz ruchomych wydm popiołu z wiatrem i pumeksu o wysokości od 3 do 9 metrów. Rura lawowa Thurston, tunel o długości 450 stóp (135 metrów) na wschód od kaldery, została utworzona, gdy zewnętrzna skorupa lawy stwardniała, a stopiona lawa kontynuowała swój przepływ.
