Sonata skrzypcowa A-dur Franck

Sonata skrzypcowa A-dur, sonata na skrzypce i fortepian belgijskiego kompozytora Césara Francka, znana ze zręcznie zrównoważonych partii skrzypiec i fortepianu oraz cyklicznej formy (posiadająca motyw lub motyw powtarzający się w wielu częściach utworu). Utwór został napisany dla belgijskiej skrzypaczki Eugène Ysaÿe z okazji jego małżeństwa w 1886 roku. Ysaÿe najpierw wykonał utwór na własnej uroczystości weselnej, a później zagrał go na swojej publicznej premierze w Brukseli pod koniec tego roku. Utwór należy do najczęściej wykonywanych kompozycji Francka.

Kartkówka

Studium kompozytorów

Który z tych kompozytorów napisał muzykę atonalną?

Chociaż Franck produkował bardzo mało muzyki kameralnej, jego sonata skrzypcowa zyskała sobie miano ulubieńca na koncercie, głównie ze względu na szeroką atrakcyjność melodii przypominających piosenki. W przeciwieństwie do większości jego dzieł instrumentalnych, które zawierają trzy części, Sonata skrzypcowa zawiera cztery. Duszna postać pierwszej części, „Allegretto ben moderato”, ustępuje miejsca wirującym zawirowaniom w drugiej części sonaty „Allegro”. Trzecia część, „Recitativo-fantasia”, oferuje żałobne, pozornie spontaniczne (przypominające fantazję) melodie w mniejszym trybie, a w końcowej części „Allegretto poco mosso”, fortepian i skrzypce szybują do swoich wyższych rejestrów w namiętnym dialogu, z frazami jednej części często powtarzającymi się w drugiej. Faliste kontury początkowych melodii pierwszego ruchu odbijają się echem w całym utworze.