#62 prof. Mariusz Jaskólski - "Dyskretny urok świata atomów i molekuł z kryształem w tle" (Może 2024)
Wilhelm Conrad Röntgen, Röntgen napisał także Roentgen (ur. 27 marca 1845 r., Lennep, Prusy [obecnie Remscheid, Niemcy] - zmarł 10 lutego 1923 r., Monachium, Niemcy), fizyk, który otrzymał pierwszą nagrodę Nobla w dziedzinie fizyki, w 1901 r. za odkrycie promieni rentgenowskich, które zwiastowały erę współczesnej fizyki i zrewolucjonizowały medycynę diagnostyczną.
Röntgen studiował na politechnice w Zurychu, a następnie był profesorem fizyki na uniwersytetach w Strasburgu (1876–1879), Gießen (1879–1888), Würzburgu (1888–1900) i Monachium (1900–20). Jego badania obejmowały także pracę nad elastycznością, kapilarnym działaniem płynów, specyficznym ogrzewaniem gazów, przewodzeniem ciepła w kryształach, absorpcją ciepła przez gazy i piezoelektrycznością.
W 1895 r., Podczas eksperymentów z przepływem prądu elektrycznego w częściowo opróżnionej szklanej rurce (lampie katodowej), Röntgen zauważył, że pobliski kawałek platynocyjanku baru wydzielał światło, gdy lampa pracowała. Teoretyzował, że kiedy promienie katodowe (elektrony) uderzają w szklaną ścianę lampy, powstaje nieznane promieniowanie, które wędruje przez pokój, uderza w substancję chemiczną i powoduje fluorescencję. Dalsze dochodzenie ujawniło, że papier, drewno i aluminium, między innymi materiałami, są przezroczyste dla tej nowej formy promieniowania. Stwierdził, że wpływa on na płyty fotograficzne, a ponieważ nie wykazywał zauważalnie żadnych właściwości światła, takich jak odbicie lub załamanie, błędnie myślał, że promienie nie są związane ze światłem. Ze względu na jego niepewny charakter nazwał to zjawisko promieniowaniem X, choć stało się również znane jako promieniowanie Röntgena. Zrobił pierwsze zdjęcia rentgenowskie wnętrz metalowych przedmiotów i kości w dłoni żony.
