Historia. Dzieje jednej rywalizacji... Kampania prezydencka 1896 w USA (Może 2024)
Poprawka dwudziesta piąta, poprawka (1967) do Konstytucji Stanów Zjednoczonych, która określa zasady sukcesji dotyczące wakatów i niepełnosprawności na stanowisku prezydenta i wiceprezydenta. Został zaproponowany przez Kongres USA w dniu 6 lipca 1965 r. I został ratyfikowany 10 lutego 1967 r.
Kartkówka
Słynne dokumenty
Kto był głównym autorem „Manifestu komunistycznego”?
Podczas gdy pierwsza część dwudziestej piątej poprawki skodyfikowała tradycyjnie obserwowany proces sukcesji w przypadku śmierci prezydenta - że wiceprezydent przejmie urząd - wprowadziła również zmianę dotyczącą awansu wiceprezydenta na Prezydent powinien zrezygnować z urzędu. W przypadku rezygnacji wiceprezydent przyjąłby tytuł i stanowisko prezydenta - nie pełniącego funkcji prezydenta - skutecznie zabraniając odchodzącemu prezydentowi powrotu do urzędu.
Druga część poprawki dotyczy wakatów na stanowisku wiceprezydenta. Tradycyjnie, kiedy urząd wiceprezydenta był wolny, zwykle poprzez sukcesję wiceprezydenta na prezydenta po śmierci prezydenta, urząd wiceprezydenta był wolny do następnych wyborów. Poprzez dwudziestą piątą poprawkę prezydent mianuje wiceprezydenta, który będzie podlegał zatwierdzeniu przez Kongres USA. Sekcję tę wprowadzono w życie zaledwie kilka lat po ratyfikacji poprawki. W 1973 roku Spiro Agnew zrezygnował z funkcji Prezydenta. Wiceprezydent Richarda M. Nixona, a następnie Nixon wybrali Geralda R. Forda, który następnie pełnił funkcję lidera mniejszości w Izbie Reprezentantów, na stanowisko wiceprezydenta. Pomimo faktu, że Nixon i Ford byli republikanami, a Demokraci zachowali większość zarówno w Izbie, jak i Senacie, Ford został łatwo potwierdzony, co wskazywało, że proces ten będzie koncentrował się mniej na stanowiskach politycznych niż ogólnej zdolności do sprawowania urzędu. Ford objął obowiązki wiceprezydenta 6 grudnia 1973 r., A po rezygnacji Nixona ze stanowiska w celu uniknięcia impeachmentu, Ford został pierwszym prezydentem, który przystąpił do urzędu zgodnie z dwudziestą piątą poprawką z 9 sierpnia 1974 r. Miał dwadzieścia - piąta poprawka nie weszła w życie, Nixon nie byłby w stanie zastąpić Agnew i pozostaje spekulować, czy Nixon zrezygnowałby przed impeachmentem i rozprawą, a tym samym umożliwił demokratycznemu przewodniczącemu Izby Reprezentantów objęcie funkcji prezydenta pod przewodnictwem Prezydenta Ustawa o sukcesji z 1947 r.
Trzecia część poprawki określa formalny proces określania zdolności prezydenta do wykonywania uprawnień i obowiązków urzędowych. Zakłada się, że prezydent ma umysł i zdolność fizyczną do przedstawienia pisemnego oświadczenia formalnie powiadamiającego prezydenta pro tempore Senatu i przewodniczącego Izby o takich okolicznościach, w wyniku których wiceprezydent tymczasowo będzie pełnił obowiązki prezydenta. W przypadku, gdy prezydent może nie być w stanie zadeklarować niezdolność do wykonania uprawnień i obowiązków urzędowych, czwarta część poprawki wymaga, aby takie ustalenia zostały dokonane wspólnie przez wiceprezesa i gabinet, przy czym wiceprezydent natychmiast przyjmuje stanowisko pełniącego obowiązki prezydenta.
Przed przyjęciem poprawki dziewięciu prezydentów - William Henry Harrison, Zachary Taylor, Abraham Lincoln, James Garfield, William McKinley, Woodrow Wilson, Warren G. Harding, Franklin D. Roosevelt i Dwight D. Eisenhower - doświadczyło kryzysów zdrowotnych, które pozostawił ich czasowo obezwładnionych, a śmierć spowodowała sześć przypadków (Harrison, Taylor, Lincoln, Garfield, McKinley i Harding). Po przyjęciu poprawki, Pres. Ronald Reagan był ubezwłasnowolniony na około 24 godziny podczas operacji z powodu rany postrzałowej wynikającej z nieudanej próby zamachu, chociaż nigdy oficjalnie nie określono oficjalnej odpowiedzialności prezydenta. Rzeczywiście, na tę część dwudziestej piątej poprawki nigdy się nie powołano.
Pełny tekst poprawki to:
Artykuł 1 - W przypadku odwołania Prezydenta ze stanowiska lub jego śmierci lub rezygnacji, Wiceprezydent zostaje Prezesem.
Rozdział 2 - Ilekroć w biurze Wiceprezydenta będzie wolne stanowisko, Prezydent mianuje Wiceprezydenta, który obejmie stanowisko po zatwierdzeniu większością głosów obu Izb Kongresu.
Sekcja 3 - Ilekroć Prezydent przekazuje Prezydentowi pro tempore Senatu i Marszałkowi Izby Reprezentantów swoją pisemną deklarację, że nie jest w stanie wykonać uprawnień i obowiązków swojego urzędu, i dopóki nie przekaże im pisemnej deklaracji do przeciwnie, takie uprawnienia i obowiązki są wykonywane przez wiceprezesa jako po prezesa.
Sekcja 4 - Ilekroć wiceprezydent i większość naczelnych dyrektorów departamentów wykonawczych lub innego organu, który Kongres może z mocy prawa, przekazuje Prezydentowi pro tempore Senatu i Marszałkowi Izby Reprezentantów ich pisemne oświadczenie, że Prezydent nie jest w stanie wykonać uprawnień i obowiązków swojego urzędu, Wiceprezes niezwłocznie przejmuje uprawnienia i obowiązki urzędującego Przewodniczącego.
Następnie, gdy Prezydent prześle Prezydentowi pro tempore Senatu i Marszałkowi Izby Reprezentantów swoją pisemną deklarację, że nie ma żadnej niemożności, wznawia uprawnienia i obowiązki swojego urzędu, chyba że Wiceprezydent i większość główni urzędnicy departamentu wykonawczego lub innego organu, który Kongres może z mocy prawa przekazać, przekazać w ciągu czterech dni Prezydentowi pro tempore Senatu i Marszałkowi Izby Reprezentantów pisemną deklarację, że Prezydent nie jest w stanie wykonać uprawnień i obowiązki jego biura. Następnie Kongres podejmie decyzję w tej sprawie, gromadząc się w tym celu w ciągu czterdziestu ośmiu godzin, jeśli nie na sesji. Jeżeli Kongres, w ciągu dwudziestu jeden dni po otrzymaniu tego ostatniego oświadczenia pisemnego lub, jeśli Kongres nie jest w sesji, w ciągu dwudziestu jeden dni po zwołaniu Kongresu wymaga zebrania, dwie trzecie głosów obu Izb stwierdza, że Prezydent nie jest w stanie wykonać uprawnień i obowiązków swojego urzędu, wiceprezes nadal pełni tę samą funkcję, co po prezesa; w przeciwnym razie Prezydent wznowi uprawnienia i obowiązki swojego urzędu.
