Fritz A. Breuhaus Niemiecki architekt
Fritz A. Breuhaus, w całości Fritz August Breuhaus, zwany także (od 1929 r.) Fritz A. Breuhaus de Groot (ur. 9 lutego 1883 r., Solingen, Niemcy - zm. 2 grudnia 1960 r., Kolonia, Niemcy Zachodnie), niemiecki architekt, który specjalizuje się w projektowaniu wnętrz, szczególnie w transporcie.
Kartkówka
To czy tamto? Malarz kontra architekt
Louise Blanchard Bethune
Breuhaus trenował na Politechnice w Stuttgarcie i był uczniem Petera Behrensa w szkole artystycznej i rzemieślniczej w Düsseldorfie. W 1906 roku opuścił szkołę, aby pracować w dziedzinie projektowania. Był popularnym architektem członków niemieckiego wyższego społeczeństwa i zasłynął z eklektycznych nowoczesnych willi i domów na wsi. Breuhaus zaprojektował również budynki przemysłowe i biurowe, hotele, osiedla mieszkaniowe oraz wyposażenie domu, takie jak meble i zastawa stołowa.
Breuhaus i jego prace prawdopodobnie pozostałyby stosunkowo niejasne, gdyby nie jego projekty wnętrz dla branży transportowej. Jednym z pierwszych jego projektów w tym obszarze były wnętrza wagonów sypialnych niemieckiej firmy Mitropa, ale jego ważniejsze zlecenia obejmowały główne pokoje (pierwsza klasa) i pokój zabaw dla dzieci słynnego luksusowego liniowca oceanicznego Brema (wprowadzony na rynek w 1929 r.) Jako a także wnętrze historycznego sterowca Hindenburg (1931–35), zniszczonego podczas eksplozji nad Lakehurst, New Jersey, 6 maja 1937 r. Dla tego pierwszego zaprojektował luksusowe, lecz zachowawczo nowoczesne środowisko. Dla tych ostatnich stworzył proste, minimalistycznie modernistyczne meble i przestrzenie, z aluminiowymi krzesłami w ramie, a nawet lekkim fortepianem z aluminium. Breuhaus zaprojektował także przedział pasażerski samolotu osobistego ministra lotnictwa Hitlera, Hermanna Göringa, Junkersa 52/3 m o nazwisku Manfred von Richthofen.
Podczas i po II wojnie światowej Breuhaus kontynuował projektowanie konserwatywnych modernistycznych budynków dla zamożnych klientów.
Geograficzne i historyczne traktowanie niemieckiego kraju związkowego Szlezwik-Holsztyn, w tym mapy i badanie jego ludności, gospodarki i rządu.
Ustawa o służbie cywilnej z Pendleton (16 stycznia 1883 r.) Stanowi przełom w amerykańskim ustawodawstwie ustanawiającym tradycję i mechanizm stałego federalnego zatrudnienia opartego na zasługach, a nie na przynależności do partii politycznych (system łupów). Powszechny popyt publiczny na reformę służby cywilnej został wzbudzony po